پیامبر و تبلیغ علی غفرانی کجانی

مبعث  پیامبر اکر م  ص  مبارک

پیامبر و تبلیغ                                       علی غفرانی کجانی

پیامبر اسلام ص در روش تبلیغ با ما و با سایرین این تفاوت را داشت که خود مؤمن ،مجری، و مباشر بوده است و همة این مراتبط به یک دیگر مرتبط و در همدیگر مؤثر بوده است.

تبلیغ او از اعماق جان و با علاقه و عشق سرشار صورت می کرد و او مزدور و مأموری نبود منتفع و آیة : قل ما أسألكم عليه من أجر إلا (شعرا/۱۰۹) در موردش صدق می کرد.

قبل از تبلیغ ( بشارت و تبذیر ) خود به آن عمل می کرد و شخصیتش شاهد و سرمشق دیگران شده بود.

ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ مُبَشِّراً وَ نَذيراً  ( فرقان / ۵۶) صرفاً به گفتن و آموختن تعلیمات اکتفاء نکرد از قدم اول پا در رکاب اجراء نهاد و خود می گفت : انَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ( حجرات/۱۰)

همانند ما نبود که خود را اشرف مخلوقات بدانیم و دیگران را پست تر، وی در ورود به مدینه مهاجر و انصار و اوس و خزرج را برادر و دوستدار و خدمتگزار همدیگر نمود.

اعلامیة : إِنَّ اللَّهَ يَأمُرُ بِالعَدلِ وَالإِحسانِ وَإيتاءِ ذِي القُربى وَيَنهى عَنِ الفَحشاءِ وَالمُنكَرِ وَالبَغيِ  (۹۰ نحل) یک  اعلامیه خشک و تظاهر و توخالی یا تذکر نبود ، عملاًعدل و احسان را در خانه و مدینه و جامعه جاری  و ساری ساخت و خود و سایرین به صلة رحم و دستگیری نزدیکان می پرداختند.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُمْ (بقره/ ۲۵۴ ) این آیات جنبه تلاوت و تحسین فصاحت و شعار تبلیغاتی نداشت و علیرغم همة خطرات و تلفات مربوطه با عمل و اجراء توأم بود ، خود و یارانش تا آخرین درهم انفاق می کردند و در میدان نبرد فداکاریها و شجاعت ها می نمودند.وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ ( ۳۸/ شوری)تابلوی بالای سرش بود، ونه : والَّذِينَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْيُ هُمْ يَنتَصِرُونَ ( ۳۹/شوری) برای تعارف و تحبیب. بلکه با وجود امداد الهی وحی و نبوغ بشری مشورت می کرد و آنها را با شور با یکدیگر و حمایت از همدیگر وا میداشت . با وجود حد اکثر عشق به محبوب و اشتغال به انجام تبلیغ او را متعصّب و ملتهب نمی بینیم.

در حساسترین لحظات موت و حیات او را کوهی آرام و امیدوار می بینیم.

در برابر سختی ها ی مخالفین با دشمنان مهربان و بزرگوار است ، بجای تزلزل توسل به خدا دارد و بجای تعصّب تلطّف می ورزد و بجای خوداری به تسبیح و توکّل می پردازد و چه خوب دستور الهی را عمل می کند که:  طه ، ما انزلنا عليك القرآن لتشقي الا تذكرة لمن يخشي (طه / ۱-۳)

سِرّ موفقیت

سرّ موفقیّت وسیع پیامبر در تبلیغ و تربیت ،خاصیّت اجتماعی و تشکیلاتی اوست.

تربیت و تبلیغ تنها متوجّه تزکیه و به عمل صالح واداشتن نبود ، بلکه به حکم : اِعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّه جَمِیعاً وَلاَ تَفَرَّقُوا (آل عمران/۱۰۳) به پیوند و همکاری مردم نیاز خاص داشت.

در چارچوب اجتماع و اتّحاد فرائض دینی را تبلیغ و اجراء می نمود و آنها را به کار دسته جمعی ( تعاون،مشاهده، مشاوره، توصیه و انتصار) وامیداشت و به مصداق  : الْمُؤْمِنُونَ تَكَافَأُ دِمَاؤُهُمْ، وَهُمْ يَدٌ عَلَى مَنْ سِوَاهُمْ ( مومنان خون هایشان هم ردیف یکدیگر است و همه آنها دست واحدی علی غیر این منش می باشند)

مؤمنان را یک دست می دانست وهدفش این بود که از مسلمین امتی واحد و واحدی برای عرضه به جهانیان و اصلاح دنیا تشکیل دهد.

منبع: بعثت ۱ / ص ۲۰۷ مهندس بازرگان